Rozpoznanie łuszczycy

Rozpoznanie łuszczycy opiera się na badaniu skóry, w którym stwierdza się obecność charakterystycznych ognisk chorobowych. Wykwity grudkowe mają różowy bądź brunatny kolor, są ostro ograniczone i rozszerzają się ośrodkowo, pokrywającą je srebrną łuskę można zdrapać. Zmiany nie zostawiają blizn. Charakterystyczne jest symetryczne rozmieszczenie plam łuszczycowych, zajęcie miejsc typowych (stopy, dłonie, kolana, łokcie, owłosiona skóra głowy), przebieg nawrotowy i przewlekły oraz występowanie choroby w rodzinie. Ponadto łuszczycę różnicuje się ze schorzeniami:

• wyprysk łojotokowy – zajmuje większe partie skóry i głównie okolice łojotokowe;
• liszaj płaski – współtowarzyszy mu charakterystyczny świąd;
• grzybica – podobne zmiany w obrębie paznokci, potrzebne badanie mikologiczne;
• łupież różowy Giberta (łac. pityriasis rosea Gibert) – zmiany rumieniowo-złuszczające na skórze tułowia i proksymalnych częściach kończyn, choroba często ustępuje sama i nie wymaga leczenia;
• podostry toczeń rumieniowaty odmiana łuszczycopodobna – objawy toczna oraz nadwrażliwość na światło;
• przyłuszczyca grudkowa – inne umiejscowienie (głównie tułów i wyprostne części kończyn), grudki są mocno rozsiane i nie mają tendencji do zlewania się.